Shanghai!

Het is hoog tijd om eindelijk eens te vertellen over mijn reis naar Shanghai! In oktober heeft China National Day, en dan is iedereen vrij. Aangezien Shanghai op mijn lijstje ‘te-bezoeken-plaatsen’ staat, was dit een prachtige gelegenheid om te gaan.

Ondertussen was ik in Xiamen bevriend geraakt met de studenten van UCU die hier ook op uitwisseling zijn om Chinees te leren. Echt leuk om studenten tegen te komen van je oude school. Een van hen heet Merina en ze is de studente die je overal met mij op de foto ziet. Zondag 5 uur ‘s middags namen we een taxi naar het vliegveld (de taxi chauffeur was een vrouw!) en om 10 uur ‘s avonds liepen we rond op People’s Square in hartje Shanghai! Wat ik iedereen trots vertel doe ik nu ook hier: het woord shàngwng betekent letterlijk ‘op het net’ (kijk maar naar de karakters) en Shànghi is betekent ‘op de zee.’ Het is dezelfde ‘shang’ en dus ook niet verrassend dat de stad aan de oceaan ligt.

Maar om niet langer op te scheppen over de drie woorden Chinees die ik ken, de eerste dag gingen Merina en ik gelijk allemaal toeristische attracties af. Eerst de Shanghai Urban Planning Exhibition Hall waar je alle grootse plannen voor de toekomst van de stad kon zien. Het leukst van de exhibitie over de 2010 World Expo. Leuk om alle ontwerpen te zien die verschillende architecten hadden gemaakt voor het evenement. En het ontwerp voor Nederland stond er ook al tussen, een futuristisch en tegelijk typisch Nederlands dorpje. Fascinered is het ook dat de stad bereidt is om heel stadsdeel vlakbij het centrum weg te saneren, alleen om ruimte te kweken voor een 1-jarig evenement. In Nederland zouden daar decennia lange procedures aan vooraf gaan, maar in China kan dat allemaal veel makkelijker…

Shanghai heeft ook nog een prachtig oud centrum, met de de Temple of the Town Gods, de Yuyuan Tuinen, the markt, en allemaal vergezeld met duizenden mensen overal. Maar aangezien Shanghai een enorm bruisende en drukke metropool is, is het heerlijk om rust te hebben in de tempel en de tuinen. De Temple of the Town Gods is een Daoïstische tempel, een populair volksgeloof dat veel interessante kanten heeft. De centrale figuur is Laozi die op verzoek zijn wijsheden over de Weg had opgeschreven. Het boek heet “Dao De Jing,” over de Weg en Deugd. Het is een levensfilosofie zonder god, het geeft een manier van leven en inzicht. Maar in latere tijden zijn allerlei volksgeloven opgenomen binnen het Daoïsme, zodat er nu veel goden, onsterfelijken, demonen en geesten zijn. In de tempel zie je mensen lange wierook stokken aansteken, buigen naar de verschillende windstreken en op het laatst naar de godheid zelf. Enorme vergulde standbeelden, muurbeschilderingen en mooie bomen en stenen versieren het interieur. Geestelijken beginnen opeens met verschillende objecten te bellen en te rinkelen; Merina was zo slim om te weten dat dat onderdeel is van de meditatie.

Voor de rest is Shanghai vooral heel Westerlijk (als ik dat woord mag gebruiken), über-modern, en atheïstisch. Enorme wolkenkrabbers die ‘s avonds spectaculair worden verlicht, een wild nachtleven en oude stadswijken die waren gebouwd door de Engelsen en Fransen (ik begin wel veel op te sommen…). The Bund aan de rivier vat het allemaal mooi samen: het is een Engelse rij neo-klassieke gebouwen waar onderdak geven aan de duurste fashion merken, banken en veel-sterren hotels. Het is aan de rivier, dus je ziet alle lichtjes van de wolkenkrabbers aan de overkant weerkaatsen in het water. Maar het blijkt dat de Bund langzaam in de grond begint weg te zakken. Toen Merina en ik er rondliepen waren veel constructiewerkzaamheden bezig om er voor te zorgen dat Shanghai niet een Venetië wordt. De naam van de stad kan dat beter worden veranderd van Shanghai in Xiahai (onder de oceaan).

Ook zeer fascinerend was het bezoek aan de Plaats van het eerste Congres van de Communistische Partij in de Franse wijk. Prachtig onderhouden gebouw waarin een je door een kleine expositie wordt geleid met foto’s, tijdschriften en dergelijke. De laatste kamer was een reconstructie van het congres, de tafel en wasmodellen van de congresleden. Ik kon niets anders dan het zien als een flauwe imitatie van het laatste avondmaal. Een tafel met kopjes, in het midden een staande Mao in een lichtblauw tenue met een klink naar de toekomst, en zo’n tien man in het zwart zittend eromheen kijkend naar hem. Voor zover ik weet had hij nog helemaal geen rol in de begin jaren van de Partij, maar wie ben ik. Sommige Chinezen noemen dat ‘interpretatie van de geschiedenis bronnen.’ Ik zou dat eerder propaganda noemen.

Het was de week van National Day. Dat betekende dat het Shanghai Museum gratis toegang had, en werkelijk alle Chinezen van de provincie naar binnen wilde… Toen Merina en ik dinsdagmiddag er naar toe wilden (het museum is een tentoonstelling van alle soorten traditionele kunst in China, kalligrafie, porselein, potten, zijde, etc. dus een must-see) was er een rij van 2 uur! Ja doei, dacht ik. Na nog twee keer geprobeerd te hebben (via de museumwinkel de rij afsnijden was ook mislukt) hebben we het opgegeven en naar het Contemporary Art Museum gegaan. Heel gaaf! Uiteraard niet zo provocerend als dat in Nederlandse musea soms kan, maar alsnog best goed.

Merina en ik hebben nog eideloos veel andere dingen gedaan, zoals de Jade Boeddha, de 7-etage boekhandel, en winkelen. Én een bezoek aan de stad prachtige Hangzhou maar daar maak ik wel een aparte blog entry voor. Als je erover denkt om ook naar Shanghai te gaan: zeker doen! Geweldige stad! Bovendien is in 2010 de World Expo, een geweldige gelegenheid.

Groeten uit China! Ruben